تفاوت های انیمه و انیمیشن چیست؟

کارتون

اول تکلیف رو با واژه "کارتون" مشخص کنیم، این واژه خیلی خیلی کلی هست و مربوط به هنر میشه و کلی معنی میده. شاید ما با شنیدن یاد بچگی هامون و برنامه کودک و تام و جری بیفتیم.

درسته تام و جری هم یه کارتون محسوب میشه، یعنی هر نقاشی دو بعدی سرگرم کننده که میدیدم میگفتیم داریم کارتون نگاه میکنیم. اما کارتون از نقاشی های تاریخی در کلیساها تا کتب ترسیم شده و بعد ها در روزنامه ها و تصاویر کامیک و نیمه واقعی و طنزنامه ها هم بکار گرفته شد. این کلمه به همین دلیل خیلی کلی محسوب میشه و یه واژه تخصصی نیست.

انیمیشن (به فارسی: پویانمایی)
بریم سر وقت واژه "انیمیشن" توی ایران بهش پویا نمایی هم گفته میشه که دقیقا ترجمه تحت لفظی واژه "animation" هست. در کل به مجموعه تصاویر که پشت سر هم قرار میگیرند و زمانی که با سرعت خاصی به صورت متوالی پخش یا اجرا بشن رو "انیمیشن(animation)" یا پویانمایی میگیم. خود این انیمیشن رو بسته به نوع ساختنش میشه دسته بندی کرد.

قرار نیست انیمیشن فقط به محصولات ویدیویی مثل "داستان اسباب بازی ها" یا "ماشین ها" گفته بشه، انیمیشن حتی فایل های گیف (GIF) تبلیغاتی توی سایت ها هم شامل میشه.

خیلی اوقات دسته بندی ما اینجوری بوده که اگر چیزی میدیدیم که شخصیت هاش حجم دار و اصطلاحا سه بعدی بودن میگفتیم این انیمیشن، اگر هم یه چیز دو بعدی نقاشی مانند بود بهش میگفتیم کارتون!

انیمه (Anime)
واژه و اصطلاح انیمه (به ژاپنی: アニメ) "Anime" از مخفف انیمیشن "Animation" گرفته شده و هر وقت اسمش بیاد یاد ژاپن میفتیم. انیمه بخشی از فرهنگ ژاپن شده و کل دنیا انیمه رو جزیی از ژاپن میدونن و گاهی اوقات به جای انیمه از واژه انیمیشن ژاپنی نیز استفاده میکنن.
در سراسر دنیا انیمه ها نه تنها دیده شدن بلکه محبوبیت بالایی هم دارن، در ایران خیلی از ما انیمه سوباسا (Captain Tsubasa) رو به اسم کارتون میشناسم یا در آمریکا انیمه پوکمون(Pokémon) محبوبیت بسیار بالایی کسب کرد و کلی طرفدار این انیمه شدن. این سبک در قرن گذشته جایگاه خودش رو پیدا کرده، رشد کرده و محبوبیتش هر روز داره بیشتر میشه.

انیمه حدودا اوایل قرن بیستم خلق شده اما عمومی شدن انیمه بین مردم ژاپن از حدود سال 1960-1965 و با کارهای تزوکا اوسامو (Tezuka Osamu) که طراح مانگا و انیماتور بوده آغاز میشه و قرن 21ام یعنی در حال حاضر اوج شکوفایی این هنر و صنعت بزرگ هست.

در غرب و هنر غربی انیمه رو به نوعی زیرمجموعه ای از واژه کارتون میدونن، اما خود مردم ژاپن اصلا این رو قبول ندارن و انیمه رو چیزی جدا از کارتون یا انیمیشن میدونن و این موضوع به حدی در ژاپن اهمیت داره که انیمه وارد فرهنگشون شده و زندگی روزمره و اقتصادشون رو هم تحت تاثیر قرار داده. از کتاب ها گرفته تا بنرهای تبلیغاتی یا تلویزیونی این موضوع به راحتی قابل دیدن هست، یعنی انیمه از داستان های بلند تا تیزرهای چند ثانیه ای رو شامل میشه. این موضوع باعث شده دز بعضی از فرهنگ های لغات واژه انیمه "anime" رو به اسم ژاپن ترجمه یعنی به صورت "سبک انیمیشن ژاپنی"، "سبک ژاپنی متحرک سازی" یا "توسعه متحرک سازی به روش ژاپنی" ترجمه بشن.
این مورد رو هم بدونیم بد نیست که خیلی از انیمه های ژاپنی از روی مانگا ساخته میشن، خوب الان میگید مانگا چیه؟ مانگا (به ژاپنی: 漫画 Manga) کمیک (تصاویر فکاهی یا داستان مصور) یا رمان گرافیکی است که ریشه در ژاپن داره و از اونجا بوجود اومده، هدفش ارتباط با مخاطب بر اساس تصویر و متن هست. مانگاها تمامی ژانر ها رو شامل میشن و محدودیت ژانر نداره و نه تنها در ژاپن بلکه در کل دنیا طرفدارهای زیادی داره و عملا یه بخش پردرآمد در صنعت چاپ و انتشارات ژاپن محسوب میشه.

تفاوت ها و شباهت (بررسی ساختار کلی کارتون، انیمیشن و انیمه) :

در مورد مفهوم هر کدوم از عنوان های اصلی توضیح داده شد، اما خلاصش چی میشه؟
انیمه و انیمیشن رو میتونیم زیر مجموعه ای از کارتون بدونیم چون کارتون یه واژه کلی هست و این دو مورد رو در خودش جا میده.
حالا بریم سر وقت تفاوت های انیمه با انیمیشن در اصل بهتر بگیم راه تشخیص انیمه این موارد زیر میشه :

1-ویژگی های اغراق آمیز و خارج از روال عادی در اشخاص(کارکتر ها) :

• در انیمه ها چشم ها بسیار درشت و حالت غیرطبیعی دارن.
• در انیمه ها بدن ها باریک و بلند و اندام ها گاها غیر متعارف هستن.
• در انیمه ها لباس ها نزدیک به واقعیت و با حداکثر جزییات نمایش داده میشن.
• در انیمه ها رنگ موها بیشتر روشن و غیر معمول (سبز، صورتی و ...) هستن.
• در انیمه ها نسبت سر به جثه (بدن شخصیت) در بیشتر مواقع خارج از روال عادی و بزرگ طراحی میشه.

• در انیمیشن ها کاراکتر های انسانی حالتی فانتزی و مخاطب پسند و فان دارن.

2- خطوط ساده و سایه زنی در مقابل حجم و طراحی های 3D :

• در انیمه ها از خطوط ساده و سایه زنی در طراحی های کاراکتر، نماها و محیط های انیمه استفاده میشه.

• در انیمیشن ها کل داستان، طراحی ها و جزییات دارای حجم و ساختاری نزدیک به سه بعدی بودن دارن و برای جذب مخاطب از چیزهایی مثل براق بودن جزییات و کاراکترها، خمیری بودن کاراکتر و محیط و یا خروجی های به شدت مشابه زندگی واقعی بهره برده بشه.

3- بیان احساسات و حالت ها با نماد و بدون نماد :

• در انیمه ها از نمادها، عبارات و طرح حرکتی ثابت برای نشان دادن احساسات استفاده میشه.
• برای مثال، عصبانیت اغلب به عنوان رگ روی پیشانی شخصیت ظاهر میشه یا چهره فرد قرمز و برافروخته میشه و حرکت چشم ها ثابت میشه، در مواقع خجالت قطره عرق روی کاراکتر نمایش داده میشه یا بر اثر ضربه یک نماد ضربدرد مانند، با تورم قرمز توی اون نقطه نمایش داده میشه و یا گریه کردن ها به صورت نوار مانند از چشم تا چونه کاراکتر وبا سرعت حرکت میکنن.
• نکته :همه انیمه ها این ویژگی ها را ندارن به طور مثال در انیمه های جنگی بیشتر جزییات مرگ، قطرات خون، صحنه های نبرد نمادین و خاص به تصویر کشیده میشن.

• در انیمیشن ها بیان حالات و احساسات بصورت حرکت در چهره کارکتر نمایش داده میشه تقریبا مثل زندگی عادی خودمون و غم و غصه و یا ناراحتی رو به صورتی چهره محور یا بازیگر محور نمایش میدن.
• برای مثال، فرد ناراحت شده مثل خودمون گریه میکنه و اشک میریزه و نشون میده دور چشم تر شده عملا المانی خارج از چهره کاراکتر نمیبینیم.
• نکته: انیمیشن ها معمولا خشونت،زخمی شدن و خونریزی به ندرت به نمایش میکشن.

4-ساختار نمایشی و نوع نمایش ها :

• در انیمه ها هدف ویژگی های بصری و خاص برای کاراکترها و طراحی محیط هست و نقطه قوت انیمه ها رو باید همین موضوع دونست.
• در انیمه ها سبک حرکت دوربین گاهی اوقات جهشی یا حالت ایستا پیدا میکنه و مکث در صحنه ها داریم و حرکت و متحرک سازی تصاویر کاهش و توقف دارد.

• در انیمیشن ها نرم بودن تصاویر متحرک شده (بیانگر قدرت پخش متوالی تصاویر برای نمایش متحرک سازی بدون وقفه) و متحرک سازی دقیق تر ملاک اصلی هست.

5- محتوای نمایشی و مخاطب :

• انیمه ها به گروه سنی خاصی محدود نمیشن.
• انیمه ها تمامی ژانرها مثل ترسناک، جنایی، معمایی، اجتماعی و ... و محتوای جدی و پیچیده، خشونت بار یا روابط عاطفی و جنسی و در کل محتوای مربوط به افراد بالغ رو میتونن نمایش بدن.

• انیمیشن ها، گروه هدف سنیشون کودک و نوجوان هست.
• انیمیشن ها حاوی پیام اخلاقی و آموزشی هستن و بیشتر هدفشون سرگرم کردن همراه با یک یا چند درس زندگی و پند اخلاقی هست و موضوعات طنز و ماجراجویی دارن.
• نکته: انیمیشن هایی با محتوای مخاطب بزرگسال هم هست ولی درصد خیلی کمی هستن.